Wojna Inflancka

Oblężenie Rygi

Jeszcze niedawno Mistrz Zakonu Krzyżackiego oddał królowi Władysławowi Ziemie Pruskie. Wywołało to sprzeciw kilkunastu braci zakonnych, na czele z Marszałkiem Gerhaldem. Podczas obrad rady zakonu, opuścili zamek Malborski i udali się w kierunku Rygi. Gerhald, mający ogromne wpływy w zakonie, ogłosił secesję Rygi i proklamował powstanie Państwa Ryskiego, którego on sam będzie głową.

Z tym nie zgodził się król Polski Władysław, i uznał Gerhalda za Buntownika, po czym natychmiast wysłał część armii Polskiej i Litewskiej na stolicę wroga - Rygę. W międzyczasie książę Nowogrodzki i Moskiewski zawarł sojusz z Państwem Ryskim.

Armia Polska bez problemu wkroczyła na teren wroga plądrując wszystko co popadnie. Żadna wioska nie została nieodwiedzona przez żołnierzy Polskich i Litewskich. Po drodze do Rygi nie spotkali żadnego oporu, oprócz oddziału który wkraczał z zachodu. Przemarsz przez las Kurlandzki został kilkukrotnie przerwany przez ataki wojska, znającego tamten teren. W wyniku podjazdowych ataków armia Polska poniosła spore straty.

Gdy wszystkie wojska podeszły pod Rygę, otoczyły miasto pierścieniem i rozpoczęły oblężenie. Obrońcy najprawdopodobniej czekają na odsiecz sojuszniczych wojsk Moskiewskich...

Skutki:

Polska i Litwa
-1 rota piechoty zaciężnej
+16 zaopatrzenia z grabieży
-15 dodatkowego zaopatrzenia na utrzymanie wojska.

Wielki Książę Moskiewski i Nowogrodzki, Wasilij II Rurykowicz, po decyzji zwołania pospolitego ruszenia i wysłania wojsk na Rygę ciężko zachorował. Na czas choroby władzę przejęła najwyższa rada, która potwierdziła rozkaz przeprowadzenia odsieczy Ryskim sojusznikom. Wkrótce pospolite ruszenie, wraz z książęcym wojskiem wyruszyło.

Tymczasem oblężenie Rygi trwało w najlepsze. Nie przeprowadzano jednak szturmów, czekano aż załogę miasta wykończy głód. Morale wojska było tym większe, iż rozkazano wydać wielkie zapasy miodu i nie szczędzić ni pieczeni, ni chleba. Król Władysław dobrze się przygotował na wojnę. W 5 miesiącu oblężenia, przybyło pospolite ruszenie z Litwy i Korony, i wtedy też, podjazdy zawiadomiły, że granicę z Pskowem przekracza bardzo liczna armia koalicji Rosyjskiej.

Do oblężenia zostawiono kilka rot i chorągwi wojska, i wojsko Polsko-Litewskie ruszyło na spotkanie z wrogiem. Dnia 14 kwietnia 1433 roku na błonia niedaleko miasteczka Kircholm, przybyła armia króla Władysława. Około godziny 10 rano, zdało się usłyszeć z dala klekotanie pancerzy i dźwięk nadchodzących oddziałów. Z lasu, na pole wychodziła stopniowo piechota i chorągwie kawaleryjskie. Doliczono się 68 chorągwi moskiewskich, nowogrodzkich, pskowskich i ryskich. Wojsko obu stron ustawiało się ociężale. W końcu około godziny 11 całe wojsko było gotowe do bitwy.

Do południa wojska stały w bez ruchu, strony wysyłały do siebie harcowników mających zagrzać ludzi do bitwy. W końcu prawa flanka wojsk Moskiewskich ruszyła się. Część kawalerii moskiewskiej starła się z polską piechotą zaciężną. Natychmiast do walczącej piechoty przybyły posiłki w postaci tatarów oraz rycerstwa polskiego. Po kilkudziesięciu minutach walki, kawaleria moskiewska, cofnęła się, mocno wykrwawiona

mapa bitwy:

Tym razem inicjatywę przejął król Władysław. Piechota ruszyła się naprzód, natomiast kawaleria próbowała zajechać wroga od flanki. Po prawej stronie wojsk Polskich doszło do sporej potyczki. Flankującą kawalerię zatrzymały Nowogrodzko-Moskiewskie oddziały lekkokopijnicze.

mapa bitwy:

Piechota obu stron zatrzymała się w 300-metrowej odległości od siebie. Kusznicy Polscy wychylając się zza ustawionych pawęży, ostrzeliwały wroga. To samo tyczyło się łuczników litewskich. Jednak to przeważająco liczebnie piechota moskiewska była bardziej skuteczna w ostrzale, jednak piechota Polsko-Litewska nie uderzyła szturmem na wroga. Bała się, że poniesie klęskę bez wsparcia rycerstwa.

W między czasie owe rycerstwo i bojarzy litewscy pokonywało, słabiej uzbrojoną jazdę wroga. Moskwiczanie musieli ratować się ucieczką. Po pokonaniu kawalerii, siły Władysława uderzyły piechotę moskiewską jednocześnie. Kawaleria od tyłu, piechota od frontu. Walka nie trwała długo. Zamknięci przez polaków musieli się poddać.

mapa bitwy:

Była to wielka bitwa, uczestniczyło w niej włącznie 137 sztandarów [oddziałów]. Polacy ponieśli całkiem spore straty, jednak ilość złapanych przez nich, moskiewskich jeńców sięgała liczby czterocyfrowej. Po rozprawie z wojskami państw ruskich, armia powróciła do oblężenia twierdzy, natomiast rozbite oddziały moskiewskie, powoli wracały do swojej stolicy...


Skutki:

Polska:
-6 rot pieszych zaciężnych
-5 chorągwi jazdy zaciężnej
-5 rot pieszych ziemskich
-3 chorągwie jazdy ziemskiej
-1 chorągiew tatarska
+3 stabilności
+1,1 tyś. jeńców wojennych

Litwa:
-1 chorągiew jazdy ciężkozbrojnej
-5 roty piechoty lekkiej książęcej
-6 rot piechoty lekkiej (ziemskiej)
+3 stabilności

Sojusz Ruski
(Księstwo Moskiewskie, Republika Nowogrodzka, Państwo Ryskie, Republika Pskowa)
-8 chorągwi jazdy lennej
-9 chorągwi jazdy lekkokopijniczej
-12 rot piechoty książęcej
-8 rot piechoty ziemskiej
-4 roty piechoty ziemskiej (p. ryskie)
-1,1 tyś. schwytanych (jeńcy)
-6 stabilności